زبان اشاره
نظام قراردادیِ خاص منظم وپیشرفتهٔ زبانی است که برای انتقال معنا،به‌جای الگوهای صوتی یا نوشتاری در زبان، از الگوهای علائم دیداری (ترکیب هم‌زمانِ شکل، جهتوحرکت دستان، بازوها یا بدن و حالات صورت برای بیان سلیس افکار گوینده) در یک کلمه اشاره استفاده می‌کند.این نوع زبان اشاره ممکن است متنوع باشد؛ اما امروزه یک زبان اشارهٔ بین‌المللی در سطح جهان قرارداد شده‌است که البته در هر منطقه، عناصر بومیِ زبان نیز به آن افزوده میشود.
هر جا ارتباط ناشنوایان وجود دارد، زبان‌های اشاره به‌وجود می‌آیند.دستور زبان‌های پیچیدهٔ زبان اشاره به‌طور چشمگیری با دستور زبان‌های گفتاری تفاوت دارند و در حوزهٔ فرهنگیِ ناشنوایان قرار می‌گیرند. برخی از زبان‌های اشاره بعضی حرکات را از شناخت کلی کسب کرده‌اند، درحالی‌که بقیهٔ زبان‌ها چنین پایه‌ای ندارند.
درباره این سایت